CZYM SĄ WODOROWE TESTY ODDECHOWE

Wodorowy test oddechowy to badanie pozwalające stwierdzić, czy proces trawienia i wchłaniania węglowodanów przez organizm przebiega prawidłowo.

W zdrowym organizmie wodór wytwarzany jest w wyniku działania bakterii na węglowodany w jelicie grubym lub cienkim, następnie przedostaje się do krwi, a dalej do pęcherzyków płucnych, skąd jest usuwany przez drogi oddechowe.

W przebiegu niektórych schorzeń większa część lub całość spożytych węglowodanów nie zostaje strawiona i ulega nadmiernej, nieprawidłowej fermentacji w jelicie grubym, czego konsekwencją jest wytworzenie dużej ilości wodoru.

Pomiar poziomu wodoru w wydychanym powietrzu jest więc wiarygodnym wyznacznikiem występowania nietolerancji pokarmowych i złego wchłaniania poszczególnych rodzajów cukrów.

WODOROWY TEST ODDECHOWY- WSKAZANIA DO BADANIA

Głównym wskazaniem do badania jest podejrzenie występowania u pacjenta nietolerancji lub złego wchłaniania laktozy, fruktozy i innych cukrów (m. in. ksylitolu).

Ponadto wodorowy test oddechowy powinno się wykonać w przypadku podejrzenia występowania zespołu przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego (SIBO) lub zespołu jelita nadwrażliwego.

Badanie to jest więc przeznaczone dla osób zmagających się z dokuczliwymi objawami ze strony układu pokarmowego, takimi jak m.in :

- uporczywe wzdęcia

- biegunki, zaparcia czy bóle brzucha, które pojawiają się po spożyciu węglowodanów lub mają charakter przewlekły (występują u pacjenta dłużej niż 3 miesiące).

WODOROWY TEST ODDECHOWY- NA CZYM POLEGA?

Badanie polega na pobieraniu próbek powietrza wydychanego przez pacjenta do specjalnego aparatu, który następnie podaje zawartość wodoru w wydychanym powietrzu.

Pierwsze pobranie próbki powietrza wykonuje się czczo (przed podaniem roztworu z węglowodanów). Pacjent wykonuje głęboki wdech, na około 15 sekund wstrzymuje powietrze w płucach, a następnie wykonuje energiczny wydech przez aparat, który służy do mierzenia stężenia wodoru w powietrzu. Potem pacjentowi podaje się do wypicia płyn zawierający określony rodzaj węglowodanów (np. laktozę). Następnie pobiera się próbki powietrza w określonych odstępach czasu, tzn. 15, 30, 60, 90 i 120 minut od podania do wypicia roztworu określonego typu cukru.

W przypadku badania występowania zespołu przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego (SIBO) badanie jest dłuższe i pobranie próbek następuje jeszcze po 150 i 180 minutach od podania roztworu.

Przygotowanie pacjenta do wodorowych testów oddechowych

Cztery tygodnie przed badaniem

• Nie przyjmować antybiotyków,
  

• Nie należy poddawać się kolonoskopii

• Nie należy poddawać się fluoroskopii,

• Ileostomia (z wyjątkiem diagnozy przerostu bakteryjnego).